Barbie

Soms vraag ik me af wat nou 'mooi' zijn is. Neem een voorbeeld. Voor de casting van een film zochten ze een 'mooi' meisje. Ik heb de rol uiteindelijk niet gekregen, de regisseur vond mij het type niet. Meteen vroeg ik me af, waarom niet? Ben ik niet mooi genoeg? Te klein, niet dun genoeg? Toen ik ging kijken op twitter welke meisjes wel in de laatste ronde zaten, kwam ik precies een meisje tegen, zoals ik verwacht had. Een popje, zelfverzekerd, zeker niet lelijk, maar aan haar tweets te zien, -en het is helemaal niet vervelend bedoeld- was het een meisje zonder al te veel inhoud. Zo'n type waar er al zo veel van zijn. Maar blijkbaar is dat toch wat de regisseur zocht; een meisje waar veel andere meisjes zich in kunnen en willen herkennen. Nou, dan ben ik toch liever apart. En als je het mij vraagt, ben je pas echt mooi, als je een mooie binnenkant hebt die je naar buiten uitstraalt. Een oprechte lach, of twinkelende ogen. Geen barbie look voor mij, en ze zeggen niet voor niks: A smile is the best make-up a girl can wear!:) En hopelijk komt er nog een keer een nieuwe kans voor zo'n casting, want het was wel hee erg leuk om te doen!

Kinderachtig verdriet

Een drupje langs mijn wang
Een drupje over mijn kin
Een drupje op mijn voet

Drup..
Drup..
Drup..

Een traan over mijn gezicht
De tijd tikt voorbij

Tik..
Tik..
Tik..

Voorbij gaat alles
Ook al wil ik dat soms niet
Daarom deze kleine tranen van verdriet




Wat is dit een kinderachtig gedicht.

1,2,3: Zie jij wat ik zie?

Donderdag heb ik 2 voorstellingen (waaronder de premiere) gespeeld van 'EXIT', een theaterstuk dat alles behalve doorsnee is. We zoeken namelijk grenzen op, tasten ze af, overschrijden en vermijden ze. Als kijker mag je zelf op ontdekkingstocht in het der grenzen.

Zo hebben we bijvoorbeeld een springtouw in het stuk, dat steeds terugkomt. Soms ligt het op de grond, soms wordt het heel langzaam opgerold, soms wordt er zomaar mee gedraaid en soms wordt er overheen gesprongen. Je kunt je natuurlijk afvragen, wat heeft een springtouw in hemelsnaam met grenzen te maken? Zelf denk ik, dat het een grens is, die steeds opgezocht wordt, waar overheen gesprongen wordt; een grens die wordt verlegd. Als het touw wordt opgerold staat dat naar mijn mening voor een grens die vermeden wordt. Ik had het voor mezelf helemaal uitgedacht, tot ik hoorde dat een meisje van 7 dit fenomeen totaal anders interpreteerde.. Zij vond dat het getik van het springtouw was, als de klok die voorbij tikte, de tijd die voorbij ging.

En eigenlijk vind ik dat prachtig. Elke waarheid is echt, zolang je er zelf maar in gelooft, en dat heeft dit kleine meisje al erg goed begrepen.

Zenuwen

Morgen is de grote dag. De grote dag waarop ik mijn eerste echte grote voorstelling mag spelen. En weet je? Ik heb er zin in. Heel veel. Maar ik heb wel een beetje de zenuwen.

Mom, I just called to tell ya I joined a rock and roll band and I won't be coming home no more.

Mom, I just called ya to tell.

Mom, I joined a band.

Mom, I joined a rock and roll band.

Mom, I think it's fantastic.

Mom, I love it.

Mom, I love you.

But mom, I won't be coming home no more.

Ik ben mijn gum kwijt.

Verlangen kan pijn doen. Iets zó graag willen, je niet kunnen voorstellen dat je ooit iets anders gewild hebt, of zou willen. Onbereikbaar. Of, toch niet? Die vraag zal blijven, tot het moment van antwoord. Antwoord op je behoefte, antwoord op je wens, op je droom.


 Ja. Nee. Ja. Nee.


?


Je banen in een weg van verlangen kan verblinden, het vernauwt je pad. Maar moet je dan blijven hangen in het heden? Ik wil vooruit kijken, dromen, wensen en verlangen.


Ook al doet het soms pijn.


Nee, kras die laatste zin maar door.


Verlangen is fijn.

De man met de snor

Ik ben vandaag blij. Zomaar. Blij omdat het kan, het mag, het mogelijk is.  Regen wordt verruild voor zonneschijn, ruzie voor een kus, een spruit voor chocola.

Konden mensen maar wat vaker blij zijn, zich niet zoveel zorgen maken over van alles en nog wat en nog meer, maar genieten van een straaltje zon dat stiekem door het raam naar binnen schijnt en ervoor zorgt dat alles wat het belicht er nét een stukje mooier uit ziet, genieten van een lachend kindje op straat, nog zo onbevangen en onbewust als het maar kan. Genieten van de wandelende oude man met de snor en een wandelstok, samen met zijn lieftallige echtgenote, duidelijk nog steeds gelukkig.

Genieten van een old-time-favourite liedje dat op de radio gedraaid wordt -en je zodra niemand kijkt of luistert- zo hard meezingt als je maar kunt. Genieten van een lieveheersbeestje dat over je arm kruipt, op weg naar weet-ik-niet-waar, genieten van het gevoel als de koele avond wind in je gezicht blaast, genieten van de geur van een nieuw boek, genieten van het geluid als je een broertje of zusje, of misschien wel stiekem jezelf, een spaarpot hoort schudden, vol met muntjes van vijf en tien cent.

Genieten van het moment.

Net als de man met de snor.